PARANOYALARIM DA OLDU

Eve dönüş yolundaki ara sokaklardan birinde yürürken karşıdan gelen aracın yavaşladığını fark ettim. Korkuyla kenara çekilip aracın niçin yavaşlamış olabileceğini düşünürken yürüyüşümü de hızlandırmıştım ki araç yönünü benim geçtiğim tarafa çevirip durdu. Ödüm patlamak üzere... Birkaç adım daha atınca araçla burun buruna geldik. Araca saniyelik bir bakış atıp çabucak yanından sıyrılıp geçtim. Araç da demin üç buçuk atarak yürüdüğüm alana girdi, meğersem park edecekmiş.


Türkiye'de kadınsan paranoyak olman, yaşam(!) hakkı bulacak kadar şanslı olduğunu gösterir.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

dunning-kruger etkisi