Bazen konuşmayı unutucakmış gibi hissediyorum birine bi şey anlatmak isteyeceğim fakat isteğimi giderecek tek bir kelimem olmayacak zihnimde...

Ve bu benim sonum olur anlıyor musunuz?
    İnsanın kendi sonunu hayal etmesinin ürpertici hoşnutluğu

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Self oryantalist bir hikaye

Bu hikayeyi ekşi şeyler okuduğum  Şu hikayenin  ardından hatırlayıp yazmaya başladım: Adıyamanlı bir arkadaşım -Evin- couchsurfingden Amerikalı biriyle -Andy- tanışıyor. Andy yine couchsurfingden tanıştığı birinin -Muhammed - evinde kalıyor ama Muhammedle google translate kullanarak ancak anlaşabiliyorlar. Andy Nemrut a gitmek istiyor ama tabii şehir merkezinden perifere doğru gittikce telefon filan cekmiyor. Evin de Andy'i Nemrut Dağına çıkarmayı kabul ediyor. Bi de beni davet ediyor. Tabii ki ne arabamız var ne bisikletimiz var ama pırıl pırıl birer Ingilizcemiz var. Hiç kullanılmamış. Otostopla gitmeye karar veriyoruz. Ben Malatya'dan minibüse biniyorum. Evin de aynı minibüse köyünden binecek. Evingilin köyünde wifi hizmeti var fakat telefon çekmiyor. Benim geldiğim güzergahta da çoğu zaman çekmiyor. Doğal olarak her an telefonumla olası bir baz istasyonunun arasındaki uzaklığın türevini filan hesaplayarak ideal (t) anında birbirimize whatsapptan son mesajlarımızı a...
Devamı

med cezir

bu yayın bakırın paslanmasına dair olacak. gonca özmen'in şiirinde izlekleştirdiği aşka, erosa, kadınlığa dair zeynep direk'in söyleyecekleri var. alıntı yapma izni istemediğim için bu şekil bir tanıtım yaptım kısaca. lütfen okuyunuz:  https://zeynepdirek.wordpress.com/2015/11/22/gel-git/
Devamı