Yerçekimsiz

Her dağa, her ovaya, her köye, her bahçeye, başımı yasladığım camdan görebildiğim her mekana, elektrik kulübelerine bile bakıp buraya mı aitim acaba diye düşündüm. Buraların olmak ister miydim? Bahçeler arasında bi villa görmüştüm, ister istemez havalı bulmuştum ama oraya da ait olamazdım.
Eğer doğaya dönmek gibi çılgınca bir şey yapacaksam evim yeryüzüne gökyüzü kadar yakışmalıydı.

Yaşadığı yer insanın düşüncelerini etkiliyor olmalı. Ben şimdi otobüste yaşıyorum, diğer otobüste yaşayanlarla varsa diğer başını cama yaslayanlarla benzer şeyleri düşünüyor olmalıyız. Otobüs sabit değil, düşüncelerim de sabit olmamalı..
Neyi düşünüyordum bunlardan önce? "doğaya dönmek gibi çılgınca bi şey..."
Modern hayat işte, öyle asimile etmiş ki beni aslında "ait olduğum" doğaya dönmeyi çılgınca bi şey sanıyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Vazgeçtim Bu Dünyadan Tek Ölüm Dengeler Beni

Resim
sosyal bilimlerle haşır neşir olmak isterken karbonla hidrojenle yüz göz olan kendimin dramı: biyokimya çalışıyorum negatif entropi gereği canlılarn çevresiyle dengesiz olduğunu ancak ölünce dengeye geleceğimiz yazıyor. bu biyokimyasal bilgi bizim bugün bilimsel, "kültürel", fikirsel bağlamda (pek matah olmayan)(hatta bokum gibi olan) cevremizle dengeli olmamızdan ötürü ÖLÜ olduğumzu gösteriyor. termodinamik bilmezden evvel, bilinçaltıma önyargılar yığmak dışında hiçbir şeye yaramadığını gördüğüm medyanın "bilgi" bombardımanından (bu çok klişe biliyorum) korunmaya kaçmaya karar vermiştim yapabildiğimce. şimdi hepimiz hissediyoruz onca pislik, lağım yalnız sanal ortamda, ekranda karşımıza çıkmıyor dört bir tarafımız kanalizasyon çukuru... yeni bir karar aldım ben de: bu yozlaşmadan korunmak için negatif entropi edinemediğim zamanlarda izole olacağım.
Devamı

dunning-kruger etkisi

Dunning Kruger etkisine kısaca algıda yalakalık (kendimize)  diyebiliriz.  Cornell Üniversitesinden iki psikolog bu sendromu bilim dünyasıyla tanıştırmış: Justin Kruger ve David Dunning Bu sendrom daha az özgüvenli olması gerekenlerin daha çok, daha çok özgüvenli olması gerekenlerin daha az özgüvenli olması durumu. psikolojik bir fenomen. özgüven doğru kelime mi karar veremedim, şimdilik böyle kalsın. bunu öğrenince, artık ne kadar az özgüvenli isem, "bak dedim sen işte özgüvenlisin ama hak etmiyorsun gereksiz." sonra dedim "aaa böyle dediğime göre özgüvenim yok yani özgüvenli olmayı hak ediyorum."  özgüvenli olmayı hak ettiğini düşünmek= özgüvenli olmak eşitliğinden yola çıkarak da "yö gayet özgüvenlisin" dedim.  sonra dedim "lan sen o kadar özgüvenlisin ki en başta kendini tersten özgüvensizmiş gibi gösterme kurnazlığasjnajanan yoo yooo sonsuz döngüye girdim sanırım yooooooo"
Devamı